Γιατί αγαπάμε τον Πάμπλο Γκαρσία

Στο πρόσφατο παιχνίδι πλέι οφ του ΠΑΟΚ με την ΑΕΚ στο ΟΑΚΑ, λίγο πριν την αποβολή του Πάμπλο Γκαρσία
(παρεμπιπτόντως δεν υπήρχε ούτε ένας στο γήπεδο που να μην ήξερε ότι θα αποβληθεί…) έχει γίνει η εξής φάση: Ο Βάργκας προσπαθεί να μπει στην περιοχή του ΠΑΟΚ, ο Πάμπλο μπαίνει μπροστά του και καλύπτει τη μπάλα, ο Κολομβιανός τον χτυπάει μία φορά ύπουλα για να τον εκνευρίσει, τον χτυπάει και δεύτερη, ο Ουρουγουανός παραδόξως γυρίζει να φύγει και το μόνο που κάνει είναι μια κίνηση για να αποφύγει τον αντίπαλο του, ο οποίος ξαφνικά πέφτει στο χορτάρι και σφαδάζει σαν δημοσιογράφος του MEGA που μόλις συνειδητοποίησε ότι ο Τσίπρας μπορεί να γίνει πρωθυπουργός!

Ναι, στη συνέχεια του παιχνιδιού ο Γκαρσία πήρε το δρόμο για τα αποδυτήρια δικαίως. Πιθανότατα να έδειξε και τα γεννητικά του όργανα προς την κερκίδα όπως ισχυρίζονται οι οπαδοί της ΑΕΚ. Και προφανώς αν είχα κόρη και μου έφερνε να διαλέξω για γαμπρό ανάμεσα στον Πάμπλο και τον Καιάδα της Χρυσής Αυγής θα το σκεφτόμουν σοβαρά πριν επιλέξω (κατά πάσα βεβαιότητα την αυτοκτονία..).

Αντιλαμβάνομαι επίσης ότι οι οπαδοί των υπόλοιπων ομάδων δεν καταλαβαίνουν γιατί οι ΠΑΟΚτσήδες λατρεύουν το συγκεκριμένο τύπο που εντάξει, είναι παιχταράς αλλά είναι και ικανός να πλακώσει στις σφαλιάρες ακόμα και τις γιαγιάδες της Eurovision όταν θολώσει.

Στην πραγματικότητα , τα πράγματα είναι απλά. Ο κόσμος του ΠΑΟΚ, παρότι έχει μεγάλη εικόνα για τον εαυτό του (όπως οι οπαδοί όλων των ομάδων που θεωρούν ότι φυσικά δεν υπάρχουν πιο γαμηστεροί από τους ίδιους), έχει και εξαιρετική αντίληψη των ελαττωμάτων του. Γνωρίζει δηλαδή τις ατέλειες του καλύτερα από τον καθένα, ξέρει να τις σαρκάζει, έχει μάθει να τις αγαπάει. Όπως έχει μάθει να αγαπάει ιδιαίτερα και τους «ατελείς» παίκτες.

Στο πρόσωπο του Πάμπλο Γκαρσία η Τούμπα βλέπει έναν άνθρωπο που πολλές φορές γίνεται έρμαιο των παθών του. Δεν το παίζει, δεν το πουλάει, δεν το χαίρεται. Αλλά δεν μπορεί να κάνει κι αλλιώς.
Ο Γκαρσία δεν είναι επαγγελματίας ποδοσφαιριστής. Προσπάθησε να γίνει και μάλιστα στις μεγαλύτερες ομάδες του κόσμου, όμως η ιδιοσυγκρασία του δεν τον άφησε. Ο Γκαρσία είναι περισσότερο ένας ταλαντούχος ερασιτέχνης με εκρηκτικό ταμπεραμέντο και ιδιαίτερη προσωπική ηθική, ένας τύπος – ειδικά μέσα στο γήπεδο – ανοιχτό βιβλίο.

Και είναι αυτή ακριβώς η -γεμάτη ελαττώματα- αλήθεια του που κάνει τη -γεμάτη ελαττώματα- Τούμπα να τον λατρεύει, να τον θεωρεί δικό της παιδί. Και να χαίρεται που θα μείνει δικό της για ένα ακόμα χρόνο….