Udinese.. vaffanculo

Μαρτυρία φίλου του ΠΑΟΚ που βρέθηκε στο Ούντινε

Ήμασταν σαν σαρδέλες για μία ώρα. Αποφύγαμε νέο Χίλσμπορο

Τα πρώτα καραβάνια έφτασαν στο γήπεδο της Ουντινέζε τέσσερις ώρες πριν την σέντρα του ματς. Υπήρχε μία περίεργη απουσία των Ιταλών. Λες και παίζαμε σε ελληνικό έδαφος. Το πάρκινγκ ήταν ολοκληρωτικά αφιερωμένο σε εμάς. Παντού άκουγες ελληνικά. Αυτοκίνητα με πινακίδες από κάθε γωνιά της Ευρώπης με ασπρόμαυρα κασκόλ ξεφύτρωναν σαν τα μανιτάρια. Μετά από λίγο ήρθε το… μελίσσι με τα 50 και πλέον πούλμαν! Εικόνες “Τούμπας”. Έξω από το γήπεδο ΜΙΑ (!) μόνο καντίνα προσπαθούσε να ταΐσει και να ποτίσει τα μιλιούνια οπαδών του ΠΑΟΚ, με τον καντινιέρη να μοιάζει με τον Λουίτζι τον βοηθό του σούπερ Μάριο και να τρέχει πανικόβλητος.

Ως εδώ όλα καλά. Από εκεί και μετά ξεκινάει το χάος. Περίπου 2,5 ώρες πριν από την σέντρα οι οπαδοί του ΠΑΟΚ ανηφορίζουν για να περάσουν τις πύλες του “Φρίουλι”. Παντού ακούς συνθήματα, βλέπεις χαμόγελα, μάτια γεμάτα πίστη. Δεν υπήρχε το παραμικρό παρατράγουδο. Αληθινή γιορτή, που οι Ιταλοί προσπάθησαν να χαλάσουν.Σκέφτηκα ότι ποτέ τους δεν είχαν δει τόσο κόσμο φιλοξενούμενων να σκάει στο… χωριό, ε συγνώμη, στην πόλη τους. Σκέφτηκα ότι θα γεμίσουν τον κόσμο καραμπινιέρους που θα βαράνε στο ψαχνό. Οι Ιταλοί όμως έκαναν κάτι χειρότερο. Το ανηφορικό μονοπάτι που οδηγούσε στην πρώτη πύλη της θύρας 14 είχε μήκος περίπου 800 μέτρα. Δεξιά του είχε ένα τσιμεντένιο τοίχο και αριστερά μεταλλικές πόρτες που στην κορυφή τους είχαν μυτερά σίδερα. Κάπου εκεί ξεκίνησε το κακό. Οι Ιταλοί από τον φόβο τους, για να μπορέσουν να τσεκάρουν τον κόσμο άνοιξαν μόνο μία μικρή πορτούλα που μόλις και μετά βίας χωρούσε ΕΝΑ (!) άτομο.

Την ίδια ώρα το πλήθος συνωστίζονταν πίσω. Οι πίσω άρχισαν να πιέζουν ασφυκτικά τους μπροστά. Παρά τις φωνές στους σεκιούριτι της ιταλικής ομάδας να ανοίξουν λίγο ακόμα την πόρτα, εκείνοι παρέμεναν παγερά αδιάφοροι. Πως να περάσουν 2.000 (και πλέον) άτομα που ήταν έξω από την συγκεκριμένη θύρα ένας-ένας; Το στρίμωγμα ήταν απίστευτο. Τα συνθήματα άρχιζαν να γίνονται εξαγρίωση. Κάποιοι άρχισαν να βρίζουν ότι ιταλικό είχαν στο μυαλό τους. Ορισμένοι άρχισαν να σκαρφαλώνουν δεξιά και αριστερά για να πάρουν λίγο αέρα. Σκηνικό που κράτησε πολύ. Ήμασταν σαν σαρδέλες για μία ώρα! Κατά τύχη αποφύγαμε νέο Χίλσμπορο. Όσοι έμπαιναν μέσα ήταν έξαλλοι και με το δίκιο τους.Οι Ιταλοί άρχισαν να τα έχουν χαμένα. Σταδιακά, οι σωματικοί έλεγχοι εξαφανίστηκαν. Η μικρή πορτούλα παρέμεινε ο μοναδικός τρόπος εισόδου στο γήπεδο, αλλά για να μην γίνει κανένα κακό οι Ιταλοί αποφάσισαν να αφήσουν τον κόσμο να μπει μέσα χωρίς ψάξιμο, αφού οι ίδιοι τα είχαν κάνει θάλασσα. Συμπεριφέρθηκαν σαν ζώα σε ανθρώπους που ήρθαν στο χωριό τους (ε, συγνώμη στην πόλη τους) για να τους αφήσουν μερικά ευρώπουλα από την τσέπη τους και να φωνάξουν για την αγαπημένη τους ομάδα.

Δεν ντρέπομαι να πω πως έχω δει πολλά ντου. Ήταν η πρώτη φορά που ευχήθηκα να γίνει ένα ντου και να παρασύρει όλους αυτούς που με την συμπεριφορά και τις ενέργειες τους μείωσαν την προσωπικότητα μας. Έχω ακούσει πως τα πρόστιμα της ΟΥΕΦΑ για ένα ακίνδυνο πυρσό που πέφτει στο γήπεδο είναι βαριά. Ίσως και δίκαια. Εδώ όμως που τέθηκαν σε κίνδυνο ανθρώπινες ζωές δεν πρέπει η ΟΥΕΦΑ να πάρει κεφάλια; Δεν πρέπει κάποιος να τραβήξει το αυτί της Ουντινέζε που μόλις και μετά βίας μάζεψε 4.000 κόσμο σε εντός έδρας ματς της φάσης των 32 του Γιουρόπα Λιγκ και δεν ήξερε πως να υποδεχθεί τον κόσμο που γέμισε το γήπεδο της;

Όσοι ήταν κοντά μου, δίπλα μου, πίσω μου, μπροστά μου, εκεί κατά τις 7 ώρα Ιταλίας το βράδυ της Πέμπτης είμαι σίγουρος ότι έχει την ίδια αγανάκτηση με εμένα. Δεν περιμένω από την ΠΑΕ ΠΑΟΚ να πάρει θέση ούτε να κινηθεί για κάτι. Θέλω απλώς να μοιραστώ με όσους περισσότερους μπορώ μία εμπειρία που αποδεικνύει ότι δεν γίνονται μόνο εδώ. Έξω γίνονται χειρότερα. Αρκετά με την υποκρισία.

tranfernews.gr