Πώς βγήκε η έκφραση:''Γαμώ την Παναχαΐκή μου'';;

Γαμώ την Παναχαΐκή μου

Από που βγήκε άραγε η συγκεκριμένη έκφραση; Και τι ακριβώς έβριζε ο κόσμος πριν την ίδρυση της Πατρινιάς ομάδας; Και ποιό το impact που έχει αυτή η έκφρασις, στον πονεμένο λαό της ομάδας;

Όλα άρχισαν τον Απρίλιο του 1973. Στις 22 αυτού του μήνα. Ο ποταπός βεζίρης (εγώ) δεν είχε γεννηθεί ακόμα, αλλά ο πιστός του μπράβος Μπλιάχ Χαχάτ, έπαιρνε τον δρόμο για την Καβάλα. Βλέπετε, η τοπική ομάς, υποδέχονταν τον συγκάτοικο του ΠΑΟΚ στην κορυφή της Α' Εθνικής.

Γκέλα του γάβρου, σε συνδυασμό με νίκη του ΠΑΟΚ στην Τούμπα επί της Παναχαϊκής, θα σήμαινε το πρώτο πρωτάθλημα στην ιστορία της ομάδας, και τον 2 συνεχόμενο τίτλο, μετά το κύπελλο της προηγούμενης χρονιάς.

Η ανατολική Μακεδονία γνωρίζει πρωτοφανείς στιγμές ποδοσφαιρικού ξεσηκωμού, και το στάδιο της Καβάλας γεμίζει από ΠΑΟΚτσήδες (στην συντριπτική τους πλειοψηφία) που ετοιμάζονται να βάλουν το λιθαράκι τους στην κατάκτηση του πρώτου πρωταθλήματος Α' Εθνικής για ομάδα Θεσσαλονίκης, αφού οι τίτλοι του Άρεως το '41 και το '42, δεν πιάνονται, μιας και όλος ο υπόλοιπος; κόσμος ήταν σε πόλεμο. Οι Αργοναύτες (ασχολίαστο) ανοίγουν το σκορ στο 17'.

Σκόρερ, ο αέρινος Γρηγόρης Μαχαίριδης. Η ιαχή Γκοοοοοοοόλλλ με τη βοήθεια του αέρα, φθάνει μέχρι την Θεσσαλονίκη. Ο Ολυμπιακός ισοφαρίζει στο επόμενο λεπτό.

Meanwhile, στην Τούμπα, παρουσία 35.000 κόσμου, το παιχνίδι ανάβει στο 30'. Ο Δαβουρλής  γράφει το 0-1. Την αρχική παγωμάρα, διαδέχεται η πίεση, που βγάζει όλη την ομάδα μπροστά, ο Φουντουκίδης έχει δοκάρι στο 36'  και στο 40', ο Παρίδης ισοφαρίζει. Οι δυό ομάδες πάνε στα αποδυτήρια ισόπαλες.

Το συνωμοσιολάγνο πλήθος, έχει πλάσει τα σενάρια του, εδώ και πολλές μέρες:

Ο πρόεδρος της Παναχαϊκής έχει τάξει πριμ εκατομμυρίων στην ομάδα του, που θα τα δώσει ο Ολυμπιακός, οι Πατριν(ι)οί είχαν ζητήσει από τον ΠΑΟΚ τις εισπράξεις των εισιτηρίων για να κάτσουν να χάσουν (και μάλλον δεν τις πήραν) και άλλα φαιδρά.

Το ξεκίνημα της επανάληψης, φέρνει νέα ψυχρολουσία. 1-2, από αποτυχημένη έξοδο του Στέφα, και πλασέ του Δαβουρλή. Στο 58', ο Κούδας σημαδεύει ξανά το δοκάρι (και το πετυχαίνει, από μισό μέτρο και σε κενή εστία).Και ένα λεπτό μετά, ο Παρίδης βρίσκει ξανά το δοκάρι! Έτσι δυό λεπτά αργότερα, ο Στραβοπόδης κάνει το 1-3, με ασύλληπτο σουτ.

Οι κηδείες έχουν πιο εύθυμο κλίμα, από αυτό που επικρατεί πλέον στην Τούμπα, αλλά επειδή εκείνος ο ΠΑΟΚ, έχει συνηθίσει τους οπαδούς του στο απρόβλεπτο, και στην πίστη για το ακατόρθωτο, παίζοντας απλώς jogo bonito, ο κόσμος κάθεται μέχρι τέλους (να πιει το πικρό ποτήρι όλο) και έτσι 4 λεπτά μετά, ο Παρίδης γράφει το 2-3. Σχεδόν μισή ώρα απομένει στον ΠΑΟΚ για την ολική ανατροπή, και αν υπήρχε Livebetting τότε, ο άσσος θα έπαιρνε τη μερίδα του λέοντος στα πονταρίσματα. Αλλά, ο κουβάς υπάρχει από τότε..

Ενώ όλη η ομάδα έχει βγει μπροστά για την ισοφάριση, στο 82' ο Δαβουρλής εκτελεί αριστοτεχνικά ένα φάουλ, κάνοντας το 2-4, ενώ 2' μετά ο Παππάς, στέλνει εκ νέου την μπάλα στο "Γ". 2-5..

Το παιχνίδι στην Καβάλα έχει λήξει ισόπαλο, μα τώρα πια ο Ολυμπιακός είναι 1 βαθμό πάνω.

Στο 90', το πέναλτυ του Σαράφη, γράφει το τελικό 3-5.

Το Μαρακανά στον Τελικό του Μουντιάλ του 1950, με 200.000 θεατές, λέγεται πως ήταν η μεγαλύτερη ανοιχτή κηδεία στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο. Η Τούμπα του 1973, ήταν η μεγαλύτερη στο Ελληνικό. Χαμένος τίτλος, την ώρα που το αποτέλεσμα που θέλαμε στο άλλο ματς είχε έρθει, και σε ένα παιχνίδι που ο αντίπαλος μας είχε 5 σουτ στο "Γ", κι εμείς 3 δοκάρια.

Από τότε, όπως λέει κι ο Μπλιάχ Χαχάτ, ο πιστός μου μπράβος. το Γαμώ την Παναχαϊκή μου, υποδηλώνει την έκφραση αγανάκτησης, μετά από αλλεπάλληλες ανεπιτυχείς προσπάθειες, οι οποίες έχουν κοινό παρονομαστή την χαρακτηριστική ατυχία.

Η φραση αυτή αλλοιώθηκε μέσα στα χρόνια, και στην πιο απλή της εκδοχή πλέον, εκφράζεται με ένα απλό, όσο και κλασσικό ΠΑΟΚ είσαι!

Iznogoud

       Iznogoud