Ζουμε σε εναν ωκεανό "ενημερωσης" με υπεράριθμα site για τον ΠΑΟΚ,οπου ΟΛΟΙ εχουν αποψη γι'αυτον,τον κοσμο του,τα λεφτα του,τους παιχτες του και προσωπικα εχω κουραστει παρα μα παρα πολυ.
Όαση αποτελεί το άρθρο του δημοσιογράφου Θέμη Καισαρη.Όλα τα άρθρα του Καίσαρη είναι κορυφαία. Ξέρει μπάλα και προσπαθεί να αναλύσει έναν αγώνα χωρίς κορώνες και χωρίς να γλύψει τους αναγνώστες-οπαδούς.Επίσης γράφει πολύ συχνά για τον ΠΑΟΚ σε αντίθεση με κάτι άλλους ντεμέκ αντικειμενικούς ΑΡΔ, που ασχολούνται μόνο με το ΠΟΚ. Διαβάστε το τελευταίο του άρθρο:
''Τα γκολ είναι αυτά που διαμορφώνουν τα αποτέλεσμα, αλλά ο τρόπος που μπήκαν δεν περιγράφει πάντα τις συνθήκες ενός αγώνα. Το ντέρμπι της ΑΕΚ με τον ΠΑΟΚ αποτελεί εξαίρεση, καθώς και μόνο οι φάσεις των γκολ του Γεωργιάδη και του Αθανασιάδη αρκούν όχι μόνο για να πουν την ιστορία της αναμέτρησης, αλλά να περιγράψουν πολλά από τα φετινά χαρακτηριστικά των δύο ομάδων και να δικαιολογήσουν τις τρεις φετινές νίκες του ΠΑΟΚ.
Ο ΠΑΟΚ του Μπόλονι μπορεί να έχει αλλάξει λίγο για να διαχειριστεί την κούραση και τις απώλειες του Κοντρέρας και του Βιεϊρίνια, αλλά τα βασικά του χαρακτηριστικά είναι ίδια. Τρεις παίκτες στο κέντρο, που μπορεί να μην έχουν τρεξίματα, αλλά έχουν και οι τρεις την ικανότητα να σημαδέψουν καλά τους συμπαίκτες τους, είτε με ανοίγματα στο πλάι, είτε με κάθετες, είτε με μακρινές μπαλιές στις κινήσεις πίσω από την άμυνα. Λάζαρ, Γκαρσία, Φωτάκης πασάρουν με ικανότητα στους σωστούς χώρους και χρόνους και το άλλο κύριο χαρακτηριστικό στοιχείο του ΠΑΟΚ είναι η άκρως επιθετική συμπεριφορά των μπακ.
Η στατιστική θα πει πως Λίνο, Έτο και Βιεϊρίνια ήταν και είναι αυτοί που πιστώνονται τις ασίστ, αλλά πριν έρθουν σε θέση να δώσουν την τελική πάσα, οι μέσοι είναι συνήθως αυτοί που τους δίνουν αυτή τη δυνατότητα, με την ικανότητα που έχουν να τους βρουν όπως πρέπει, όταν πρέπει.
Στην Τούμπα η ΑΕΚ διαλύθηκε εύκολα από τα άκρα κι όποιος θέλει να θυμηθεί τον τρόπο, μπορεί να διαβάσει το τότε κείμενο κάνοντας κλικ εδώ. Αξίζει και μόνο για να θυμηθείτε το γκολ του Αθανασιάδη, που είναι ίσως το καλύτερο ομαδικό γκολ που έχουμε δει στο φετινό πρωτάθλημα. Στο “Σπύρος Λούης” τα λένε όλα τα γκολ, όπως είπαμε και στην αρχή.
Ο Γκαρσία πασάρει χωρίς κοντρόλ στον Γεωργιάδη. Ο επιθετικός του ΠΑΟΚ δεν χρειάζεται καν να προσποιηθεί, να ντριμπλάρει, να ελευθερωθεί. Ο Αργυρίου παρακολουθεί ευγενικά από απόσταση, ο Γεωργιάδης απλώς προωθεί με άνεση την μπάλα με ένα ακούμπημα και εκτελεί με άνεση που κάνει το γκολ του να μοιάζει σχεδόν εύκολο.
Ίδια ανάγνωση και στο δεύτερο γκολ. Η μπάλα ταξιδεύει άνετα κι εύκολα στον Λάζαρ, την ώρα που Γεωργιάδης, Αθανασιάδης και Σαλπιγγίδης κινούνται στην περιοχή. Ο ρουμάνος έχει χρόνο όχι μόνο να επιλέξει παίκτη, αλλά να αλλάξει πόδι και να πασάρει άνετα με το αριστερό. Ο Δέλλας μπορεί να έκανε συγκλονιστικό πρωτάθλημα πέρσι, αλλά στην φάση του 0-2 τα χρόνια του μιλάνε από μόνα τους. Έχει “πέσει” πολύ χαμηλά, στην βούλα του πέναλτι, κρατώντας on-side τον Αθανασιάδη, που το μόνο που χρειάζεται να κάνει είναι να συνεχίσει το τρέξιμο του και να εκτελέσει μ’ένα ακόμα τελείωμα-σήμα κατατεθέν.
Πέρα από αγωνιστικά χαρακτηριστικά των δύο ομάδων, που δίνουν προβάδισμα στον ΠΑΟΚ, η νίκη του Δικεφάλου στο “Σπύρος Λούης” ήρθε για να αποδώσει και ποδοσφαιρική “δικαιοσύνη” στην βαθμολογία. Ναι, ο ΠΑΟΚ αποδυναμώθηκε και είναι κουρασμένος, ναι, η ΑΕΚ συμμαζεύτηκε και βρήκε πολύτιμες νίκες με τον Κωστένογλου, αλλά δεν θα μπορούσε να συνεχίσει να είναι πιο ψηλά στην βαθμολογία μόνο και μόνο επειδή αυτή στην Ευρώπη διασύρθηκε την ώρα που ο ΠΑΟΚ τα έδινε όλα για όλα.
Γιατί αυτό έκανε μέχρι στιγμής την διαφορά και τίποτε άλλο. Αν η Ένωση ήταν αυτή που έπαιζε στην Ευρώπη ως όφειλε κι ο ΠΑΟΚ ήταν ο περίγελος του ομίλου, σίγουρα η ομάδα της Θεσσαλονίκης θα βρίσκονταν εδώ και καιρό πιο ψηλά από την ΑΕΚ. Η Ευρώπη του κόστισε σε γκέλες, αλλά δεν γινόταν να μην πιάσει την ΑΕΚ μετά το τέλος των αγώνων του ομίλου του Europa League.
Έτσι, προσπέρασε την ΑΕΚ, πήρε επιτέλους μια νίκη στο ΟΑΚΑ και πάνω απ’όλα, βρήκε ξανά χαμόγελα κι αισιοδοξία, μετά την ταραχώδη εβδομάδα και τον οδυνηρό αποκλεισμό από τον Ατρόμητο, κι υποδέχθηκε πίσω τον Γεωργιάδη, που τόσο έλειψε όταν έφυγε ο Βιεϊρίνια. Κι η Ένωση δεν έχασε μόνο εύκολα, αλλά είχε κι αυτήν την άθλια εικόνα παικτών και κόσμου, να παριστάνουν επί 90 τους αδικημένους, επειδή ο διαιτητής δεν τους έκανε το χατήρι να δώσει έστω ένα από τα αστεία σφυρίγματα που ζητούσαν.
Και σόρι, αλλά να τον φωνάζεις “πουλημένο” επειδή δεν υποκύπτει σ’αυτήν την απαράδεκτη πίεση, οτι τάχα μου σ’έχει αδικήσει, οπότε “οφείλει” σώνει και ντε να δώσει έστω ένα απ’αυτά που ζητάς, μόνο και μόνο “επειδή πρέπει να σου δώσει ένα”, είναι το λιγότερο κωμικό. Κι απ’ότι είδα, το ίδιο, πάνω-κάτω, σκηνικό επαναλήφθηκε και στο Βικελίδης και στο Περιστέρι, όποιος χάνει ή θέλει ένα γκολ, πέφτει και φωνάζει μέχρι να πάρει ο,τι θέλει, ανεξαρτήτως αν το δικαιούται.''
Lipton4
Τα ειπε ολα μπραβο του.........
ΑπάντησηΔιαγραφή